Slekker Boys VR1 - Armada VR1

Slekker Boys VR1 -  Armada VR1

 

Aflevering 16 van het seizoen van de Slekker Dames wordt uitgezonden op vrijdagavond i.p.v. op zondagochtend, het aanpasvermogen van de autisten wordt hiermee op de proef gesteld. De wedstrijd der wedstrijden staat op het programma, het is erop of eronder: bij winst worden er goede zaken gedaan richting het kampioenschap, bij minder kan het kampioenschap zomaar worden verspeeld. In aanloop naar de wedstrijd volgden de speelsters alle goede raad die hen ten ore kwam op: op tijd naar bed, weinig inspanning overdag, gezond voedsel en een kopje koffie nét voor de wedstrijd om de bloedsomloop te stimuleren, resulterend in meer zuurstof. Chantal was een beetje opstandig en dronk tijdens de VrijMiBo op haar werk een radler, foei!

         We beschikten over een ruime selectie van 15 fitte speelsters, wat betekende dat iedereen zich helemaal leeg kon lopen. Tijdens de warming-up heerste er een gezonde spanning, zeker nadat de eerste bussen met supporters arriveerden. Uiteraard was onze ‘hel kern’ ook aanwezig. Onze trainer drukte ons op het hart dit keer echt zelf het spel te bepalen en voor iedere bal te vechten, want dat zou vandaag het verschil kunnen maken.

Er werd afgetrapt door de thuisploeg, maar na slechts drie passes had Armada de bal al in handen (figuurlijk gesproken, ze raakten de bal natuurlijk met hun voeten). De eerste vijf minuten had Armada overwegend veel balbezit en er werd zelfs een corner weggegeven. Bij corners van Armada is het altijd oppassen geblazen, maar ditmaal ontsnapten we aan een verkeerde afloop. Hierna keerde het tij gelukkig en de rest van de eerste helft waren het de Slekker Dames die het spel bepaalden en in de aanval waren. We leken eindelijk eens naar onze trainer te hebben geluisterd! Met aanvallend voetbal probeerden we dé kans te creëren, maar de verdediging van Armada liet geen steken vallen en zorgde ervoor dat we het net niet wisten te vinden. Darnisha slaagde er wel in een paar corners te verdienen en Graus stond op haar beurt op de plek om deze erin te koppen, maar een doelpunt bleef uit. Bij een tegenaanval traden ons backs Clarissa en Dané hard op, ondanks het lengteverschil van bijna een meter met hun tegenstanders.

In de rust benadrukte Paul dat hoewel het nog 0-0 stond, er zeker een goede kans zou komen als we zo door zouden voetballen. De inzet was ook fantastisch en we zagen de tweede helft rooskleurig tegemoet. Natuurlijk moesten we ook rekening houden met het doemscenario dat het gelijkspel bleef of, nog erger, Armada op voorsprong kwam. In dit geval zou er de laatste tien minuten een op een worden gespeeld achterin. Maar, aan ons dit te voorkomen.

         We startte de tweede helft wederom sterk. Armada leek zich wel te beseffen dat de wedstijd voor hun niet tot een goed einde zou komen als ze op deze manier zouden doorgaan. Onze tegenstander begon daarom ook aanvallender te voetballen, waardoor de wedstrijd weer helemaal open lag. En toen gebeurde het: Dané sprintte vanuit de backpositie naar voren, Maud wist een verspeelde bal terug te veroveren en speelde deze naar Dané die inmiddels op de spitspositie was aangekomen. Er werd geschiedenis geschreven: Dané, nog nooit eerder gescoord, schoof de bal langs de keepsters van Armada, perfect in de rechterhoek: 1-0! De hooligans van Heren 1 waren inmiddels ook langs de lijn te vinden en de speelsters genoten een overweldigend applaus. De goal waar we al zó lang op aan het wachten waren, was eindelijk gevallen. Maar, we waren er nog niet en Armada zou nu alleen maar meer druk gaan zetten. De resterende minuten verliepen chaotisch, de bal ging als een pingpong heen en weer en het spel werd verscheidene keren stil gelegd wegens kramp en heel misschien een enkele keer om wat tijd te rekken. Manon schitterde door een een-tweetje te maken met Maud, Ellis en Quinty wisten elkaar een aantal keren goed te vinden en Sanne liep haar hele zuurstoftank leeg, maar de tweede goal wilde er maar niet in. Achterin ruimden Chantal en Graus de nodige ballen op en greep Arwen nog een keer hard in, onze scheidsrechter Hans was gelukkig niet de beroerdste. Inmiddels waren er 90 minuten verstreken en langs de kant werden er voorzichtig liederen als ’90 minuten lang…’ ingezet. Een magische overwinning leek binnen handbereik. De dames hebben blijkbaar niet geleerd van Trent Alexander-Arnold, de man die een snelle corner nam in de wedstrijd Liverpool – Barcelona en daarmee het beslissende doelpunt voor Liverpool faciliteerde: Armada kreeg in de 91^ste minuut nog een corner en terwijl wij nog bezig waren met speelsters op de juiste plek te zetten, was de corner al genomen. De bal vloog prachtig het doel in en zo kregen we à la Ajax in de reservetijd het beslissende doelpunt tegen. Ja ’90 minuten lang’ ging het goed, maar nu ging het helemaal mis. Met nog slechts enkele secondes op de klok werd er nog een wanhoopspoging gedaan het onmogelijke waar te maken, maar we wisten stiekem wel dat de kans op de 2-1 net zo groot was als de kans dat Darnisha een keer op normaal volume zou praten. Het was ontzettend zuur en zó onverdiend, maar aan deze troostende woorden hebben we natuurlijk helemaal niets. Het is echter te vroeg om te treuren, want als wij alle resterende wedstrijden winnen en Armada verspeelt een keer punten, is nog alles mogelijk!

         Met dit in ons achterhoofd reisden we voor de derde helft af naar het tentfeest op ’t Hingen. We situeerden ons pal naast de geluidsinstallatie, niet heel handig, maar wél naast de tap. Dit gaf ons ook het voorrecht het optreden van Schlager Sjors van dichtbij mee te maken en dit was zo’n ogenschijnlijk succes dat de eerste paringsdansen werden ingezet. Er werden zelfs pogingen gedaan jongvolwassen mannen aan de haak te slaan, maar aan het einde van de avond bleek dat het enige vlees waar nog kans op was, het vleesch van Schlager Sjors was. Dan maar gewoon naar bed.