Wedstrijdverslag SVH’39 – Slekker Boys

SVH'39 1 (zon)

6 - 1

Slekker Boys 1 (zon)

Competitie

5e klasse C

Datum

12 mei 2019 14:30

Scheidsrechter

G. (Gosling) Grutters

Accommodatie

Onbekend

12 mei 2019. Herinnert u het zich nog? Een dag die op sportief gebied de geschiedenis boeken in is gegaan. Zo werd Ajax officieus, niet officieel, voor de 34^ste keer landskampioen van Nederland. Was het Manchester City dat zich, voor de tweede keer op rij, mocht kronen als kampioen van Engeland, waarbij de droom van menig Liverpool fan weer in deugen viel na het, voor de zoveelste keer, mislopen van de titel. Zowaar was het ook de dag van Pascal Ackermann die voor het eerst het zegegebaar mocht maken in de 205 kilometer lange etappe naar Fucecchio in de Giro d’Italia. En op die dag waren het de Boys die het opnamen tegen de kampioen van Klasse 5C, SVH’39. Een wedstrijd waar de verhalen over 40 jarig nog in de ronde gaan. Want wat waren de Boys dichtbij, maar uiteindelijk zo ver weg van een stunt tegen de kersverse kampioen.

Na het overhandigen van een vers geplukt bosje bloemen voor SVH’39, floot de scheidsrechter voor het begin van de wedstrijd. Tegen de verwachtingen in waren het de jongens uit de Slek met de eerste grote kans om de scoren te breken. Guus “Mit de Riestwoafel” Coonen benutte de ruimte langs de lijn om een gevaarlijke aanval op te zetten. Tegen alle verwachting in besloot Guus het balletje breed te leggen, en de keeper van Herkenbosch op deze manier op het verkeerde been te zetten. Echter was de verdediging van SVH’39 oplettend genoeg om de bal weg te werken voordat die voor de voeten belande van “Het Spitsje” Wolters. De 0-1 bleef uit. En hoe onfortuinlijk is het dan voor de Boys, om 1 minuut later de tegengoal te moeten incasseren door een mislukte poging op doel, die uitpakte in de perfecte assist. 1-0.

Het was aan de boys om zich bij een te rapen, borst vooruit en door te gaan op dezelfde manier, want de ruimtes lagen er, en zo de kansen ook. Het was een dodelijke steekpass vanuit het middenveld die Alex “Het Mannetje” Wolters een-op-een zette met de keeper van Herkenbosch. Met technisch hoogstaand werk, werd de keeper gepasseerde en wachten slechts een open goal voor Het Spitsje. Echter door een gebrek aan “krach in de bein”, was de verdediging als nog in staat de bal voor de lijn weg te werken. En in de tegenaanval die volgde, was het weer SVH’39 die de bal tegen het net wist te werken. 2-0. Tot tweemaal toe, viel het kwartje de verkeerde kant op voor de Boys.

En zelfs na de inmiddels ferme achterstand van 2-0 gaven de Boys niet op. Zo wisselde Jeroen zijn “1 schotkans in 1 seizoen” voucher in, maar werd zijn schot gestuit door de keeper. Ook Guus Coonen had de kans om de Boys terug de wedstrijd in te schieten. Oog in oog met de keeper, een hartslag die steeg naar het maximale, geen verdediger in de buurt, dit was Guus zijn moment om te laten zien waarom assistjes niks voor hem zijn. De verbazing was groot toen de bal naast het doel werd geplaatst. Was het een mislukte stift? Matchfixing? Of toch gewoon de precisie die ontbrak bij Guus om deze kans te verzilveren? Een vraagstuk die voor eeuwig onbeantwoord zal blijven. De enige kans die SVH’39 nog had in de eerste helft, kwam van de voet van een van de Slekker Boys. Luuk Vervoort? Verfurt? of toch Verfurth?, laten we maar zeggen “Dé Rechtsbackie van de Slek”, raakte de bal fenomenaal. Het werd een geweldige stift die onderweg was een extra doelpunt op het scoreboard te voegen. Bijna had Luuk zijn tweede seizoenstreffer genoteerd, althans, zijn tweede treffer in eigen doel… Gelukkig wist de Slekker-keeper Sander met een katachtige reflex de bal nog tegen de lat te werken, waardoor de 3-0, zover, nog uit bleef. Het fluitsignaal klonk… Tijd voor thee.

In het kleedlokaal waren de aanwijzingen duidelijk. Voor de Boys waren er kansen, het ontbrak slechts aan de juiste concentratie voor de goal. Het was Rechtsbackie Verfurth met de mythische uitspraak “We hoeven maar 1 keer te scoren, dan worden ze zenuwachtig…” die zorgde voor de inspiratie en motivatie die nodig was om weer strijdbaar en fel aan de tweede helft te beginnen. En hoewel Herkenbosch meer aan de bal was, waren het toch weer de Boys met de grootste kans. Het werd een levensgevaarlijke voorzet vanaf de rechterflank, die het onmogelijke in Alex naar boven haalde. Herinnert u zich nog de omhaal van Cristiano Ronaldo tegen Juventus in dienst van Real Madrid in de halve finale van de Champions League? Even hielden de toeschouwers hun adem in toen ze zagen hoe Alex beide benen achterwaarts de lucht ingooide. Echter moesten we nogmaals concluderen dit seizoen, dat ons spitsje niet te vergelijken is met de Portugees. Want toen beide benen zich in de lucht bevonden, lag Alex alweer snel met zijn rug op de grond. De bal vloog aan hem voorbij, net zoals de mogelijkheid om de 2-1 op het scorebord te zetten.

Daarna was het Herkenbosch die de wedstrijd snel op slot gooide. Op het scorebord werd de een na de andere goal genoteerd. Jammer genoeg voor de meegereisde supporters, waren deze goals niet voor Boys. Bij de stand van 6-0, restte alleen nog de ere-treffer als het hoogst haalbare. Deze werd genoteerd op de naam van Dylano Bongers, die na een afgekaatste pass de bal in zijn voeten kreeg en onberispelijk hard uithaalde. 6-1. 6-1 bij een wedstrijd die heel anders was verlopen, hadden de Boys hun kansen benut in het eerste deel van de wedstrijd. We hadden nog wel willen zien, of de mannen van Herkenbosch in staat waren geweest een achterstand tegen de Boys weg te poetsen.

Wat rest zijn nog twee wedstrijden dit seizoen. Twee kansen om de magische grens van 40 punten te behalen. Aanstaande zondag 19 mei spelen de Boys hun laatste thuiswedstrijd voor de zomerstop tegen RKSVV. Voor deze wedstrijd hopen we weer op de volle support van onze vaste fans, zodat we nog eenmaal er een mooi feestje van kunnen maken op de Slek