14 april 2018 13:30
Paul begon zijn carrière bij het eerste dameselftal van de Slek alweer twee jaar geleden, toen nog geen vijftig lentes jong. De Slekker Dames konden zo’n jonge god wel gebruiken, gezien de gemiddelde leeftijd van het team bijna een veteraanachtig gehalte had. Hier bracht Paul al snel verandering in: wekelijks trommelde hij de meiden uit de jeugd op om het team te versterken en met 11 vrouwen op het veld te staan.
Aan het einde van het eerste jaar stroomden alle meiden uit de jeugd door naar het dameselftal en zo kreeg het team een ware verjongingskuur. Er was zelfs een wedstrijd waar de gemiddelde leeftijd 20 jaar was. Paul was natuurlijk niet meegenomen in deze berekening: het team werd dan wel steeds jonger, onze Paul werd steeds ouder (en grijzer). Op zijn vijftigste verjaardag kreeg hij dan ook van ons een prachtig t-shirt cadeau, met de tekst “Wie helpt me met oversteken?”. Dit is niet het enige cadeau dat Paul ooit van zijn dames heeft gekregen. Zo vindt er in december altijd de traditionele dobbelavond plaats, waar mannen helaas niet welkom zijn. Na een avondje dobbelen, besloten we dat Paul ook wel een cadeautje had verdiend. Carry reed vervolgens naar Susteren en hing het cadeau in een plastic zak aan zijn deur. De volgende ochtend dacht Paul heel even dat hij zijn dames goed had opgevoed en dat ze een zak pepernoten aan zijn deur hadden gehangen. De realiteit was echter anders, Paul kreeg namelijk geen zak pepernoten maar een pak maandverband. Paul snapte de hint: als je als mannelijke trainer écht bij de vrouwen wil horen, moet je je aanpassen. Paul gaat daarom nu niet meer als Paul, maar als Paula, door het leven. Dit staat helaas nog niet geregistreerd in de gemeentelijke basisadministratie, maar dat lijkt ons een mooie volgende stap. Naast al deze gekkigheid zorgt Paul er natuurlijk ook altijd voor dat de trainingen zijn voorbereid en dat er een winnersopstelling is gemaakt. Ook kan hij in zijn auto, of moeten we zeggen bus, bijna het hele team vervoeren. Paul is veel meer dan alleen trainer van de Slekker Dames, hij is namelijk ook de vaste fysiotherapeut van het team. Elke week voor de wedstrijd behandelt Paul steevast alle pijntjes en tovert hij de geneesmiddelen uit de toverbox. Kramp? Paul lost het op. Blessure op het veld? Paul lost het op. Gescheurde spier? Paul lost het op. Hieruit blijkt dat Paul van alle markten thuis is, een eigenschap die wij als dames natuurlijk erg kunnen waarderen. Inmiddels is ons Paula al twee jaar trainer en heeft hij bekend gemaakt er nog een jaartje aan vast te plakken. Blijkbaar kan Paula zijn dames ook wel waarderen. Er is echter nog wel één verbeterpuntje, betreffende de jaarlijkse seizoenafsluiting. Een echte Slekker Boy heeft deze dag natuurlijk al vroeg in zijn agenda staan in het kader van bijzijn is meemaken. Paul heeft hier iets meer moeite mee: twee jaar op rij plande Paul het jaarlijkse familieweekend juist in dit weekend. Met opzet? Of pure pech? Wij weten het niet. Wat we wel weten is dat we nog een jaar onder Pauls hoede wel zien zitten. Hoewel we vorig jaar bijna kampioen werden en we momenteel in een neerwaartse spiraal zitten, zien we de toekomst positief in en gaan we volgend jaar weer meedraaien in de top! Paul, bedankt voor al je inzet, tijd en energie de afgelopen jaren en dat er nog vele mogen volgen!
