Abdissenbosch VR1 – Slekker Boys VR1

Op een druilerige zondagochtend in april, waar de temperatuur niet boven de 13 graden steeg, was het voor ons tijd om richting Abdissenbosch af te reizen. De wedstrijd begon pas om 11:30 uur, waardoor het lichaam van enkele teamleden iets langer de tijd had om de alcohol van Koningsdag te verwerken. Eenmaal aangekomen constateerden we dat er een woonwagenpark pal tegenover het voetbalveld lag, de Slekker Dames theme song “Huisje op Wielen” van Frank van Etten is nog nooit zo gepast geweest. Voordat dit hitje gedraaid kon worden, diende er wel eerste geparkeerd te worden. Normaliter doet men dit op een parkeerplaats, maar in Abdissenbosch doet men dit gewoon op een hoop zand. Dit is eigenlijk helemaal niet zo gek als je je bedenkt dat het gehucht Abdissenbosch, met een woonkern met slechts 1450 inwoners, is ontstaan op een stuk grond dat voorheen vooral bos- en heidegebied was. Enfin, tijd om ons om te kleden en met de warming-up te starten op het bijveld. Het gras is altijd groener bij de buren, maar niet in dit geval, het veld bestond namelijk net zoals de parkeerplaats uit zand met her en der wat grassprieten. Om de setting compleet te maken, verzamelde zich naast het veld een groep zigeuners in wording met agressieve honden die non-stop blaften. Na een rumoerige warming-up was het tijd voor de opstelling. Onze keepster Kim was vandaag afwezig en dus bewaakte Clarissa deze wedstrijd het doel. Dat Clarissa klein van stuk is vormt geen gevaar, we schatten het aantal afstandsschoten van onze tegenstander namelijk laag in. Mocht er wel een hoog schot komen, kan onze keepsters altijd nog terugvallen op haar verleden en een turnmanoeuvre uitvoeren.

Waar Paul afgelopen vrijdag tijdens de training nog aangaf dat we drie wissels hadden, bleek dit aantal in werkelijkheid maar twee te zijn. Tellen is natuurlijk ook lastig, ondergetekende is dan ook bereid een lesje ‘basisbeginselen der rekenkunde’ te verzorgen. Gelukkig was iedereen fit en bleken de twee wissels meer dan voldoende. Voordat de wedstrijd begon maakte de scheidsrechter nog even duidelijk dat hij last had van een ochtendhumeur, gelukkig was het bijna middag en schijnt de zon achter de wolken.

We begonnen de wedstrijd fel en het was de bedoeling vooral op de helft van de tegenstander te gaan voetballen, het team van Abdissenbosch stond namelijk in het rechterrijtje. Zelf het tempo en spel bepalen en aan ons doelsaldo proberen te werken, dit zou namelijk zomaar eens beslissend kunnen zijn. Het eerste kwartier leek dit aardig te lukken en in de 15^e minuut scoorde Lyan de 1-0 door de bal vanaf de rechterzijde in het hoekje de schieten. Enkele minuten later was het weer raak, toen Maud de bal diep gaf op Manon, die de bal vakkundig in het doel schoot, 2-0! De keepster van Abdissenbosch liet veel ballen los en een vrije trap op de rand van de 16 meter leek dan ook een uitgelegen kans de scoren nog wat verder te verhogen. Darnisha kreeg hierbij advies van twee senioren. Nummer een raadde aan vooral rustig te blijven, nummer twee adviseerde alleen maar om de bal tussen de palen te schieten. De keepster was volgens hem namelijk zo slecht, dat het sowieso wel raak zou zijn. Met deze adviezen in haar achterhoofd nam Darnisha de vrije trap, helaas iets té relax, waardoor er geen goal viel. Gelukkig was het even later wel raak middels een afstandsschot van Maud, 3-0. Het leek een doelpuntenfestijn te worden, maar naarmate de eerste helft vorderde zakten we in. Duels werden minder fel aangegaan en veel ballen kwamen niet aan. We hadden dan wel veel balbezit, maar echte aanvallen kwamen er niet uit en er werd geen enkele keer op doel geschoten. We stonden dan wel 3-0 voor, maar dit was zeker niet aan het voetbal af te zien.

In de rust werd besproken hoe we zowel het voetbal als de voorsprong in de tweede helft zouden verbeteren. Twee ingrediënten waren hierbij van essentieel belang: felheid en snel omschakelen, het team van Abdissenbosch wist namelijk niet waar ze het moesten zoeken als er speelsters van plek wisselden of het spel naar de andere kant werd gegooid. Met dit in ons achterhoofd begonnen we aan de tweede helft. Wederom veel balbezit, maar ook veel onnodig balverlies en slordige passes. De tegenaanvallen van Abdissenbosch, hoewel deze nauwelijks als aanval geclassificeerd kunnen worden, waren meestal niet gevaarlijk, maar het was tijd om zelf het spel te bepalen en ons minder te laten meeslepen in het kelderklasse niveau van de tegenstander. Graus schoof van de voorstopper positie door naar het middenveld en er werd achterin een op een gespeeld, in de hoop zo voorin meer kansen te creëren. Onze speedy Quinty en ons jonkie Arwen raasden een aantal keren langs de lijn en gaven de bal voor, maar het net wisten we niet te vinden. Abdissenbosch probeerde een paar keer in te zetten op de counter, maar wist niet langs onze verdediging te komen. In de 88^ste minuut gaf Maud de bal voor op Graus, die deze beheerst in het net wist te tikken. Eindelijk weer een goal! Daarmee kwam de stand op 4-0. Het voetbal was echter nog steeds slecht en in de laatste minuut werd er zowel op de paal, op de lat én tegen de keeper aangeschoten. Het was vervolgens Darnisha die de bal wel in het net wist te krijgen en direct daarna klonk het laatste fluitsignaal. Met een 5-0 overwinning en een aantal frustraties over het slechte voetbal op zak keerden we terug naar onze thuisbasis. We hadden verwacht dat Willem-Alexander ons hier opwachtte met taart, het is namelijk traditie om het team te trakteren als je jarig bent geweest. Helaas troffen we geen WA aan en hij had zelfs niet een van de prinsesjes gestuurd, wat net zo teleurstellend was als ons voetbal. Op naar een nieuwe week met nieuwe kansen!

Sanne

Registreren Waarom registreren